Waarom sommige neefjes van de T. rex klein van stuk waren
Wetenschap Vandaag | BNR
04-03-2023
In een groot onderzoek naar de scheenbeenbotten van dino's laten wetenschapper zien dat er zelfs binnen één familie hele verschillende groeistrategieën kunnen zijn, waardoor sommigen zich ontwikkelden tot enorme beesten zoals de T. rex en anderen tot kleine vogelachtige diertjes.
De gedachte is lang geweest, en die klopt in veel gevallen nog steeds, dat dieren met grote lichamen groter zijn dan verwante soorten met kleinere lichamen omdat ze in de periode waarin de meeste groei plaatsvindt harder zijn gegroeid. Dit is waar voor de meeste zoogdieren en vogels. Een olifant groeit sneller dan een chihuahua en een struisvogel sneller dan een spreeuw.
Toch zijn er ook uitzonderingen. Krokodillen bijvoorbeeld. Die groeien niet snel, maar omdat ze zo oud kunnen worden en lang doorgroeien, worden ze uiteindelijk toch groot.
Voor de T. rex en verwanten werd altijd aangenomen dat het om de groeispurt-versie ging. Dat is alleen niet wat een onderzoeker zag toen hij in de botten van 7 meter lang familielid van de T. rex zaagde dat 66 miljoen jaar geleden heeft geleefd op wat nu Madagaskar is.
Je kunt, net als bij bomen, aan groeiringen zien hoeveel het bot per jaar is gegroeid. En daarin was geen pubergroeispurt te bekennen. Het dier moet dus groot zijn geworden door lang door te groeien, net als een krokodil.
Ze onderzochten uiteindelijk de groeiringen in de botten van 42 soorten uit de familie en zagen dat 31 procent groter dan voorouders was geworden door een groeispurt en 28 procent door lang groeien. Er waren ook soorten juist kleiner geworden dan hun voorouders. 21 procent daarvan door een kortere groeispurt en 19 procent door het afremmen van groei.
Er is dus, zelfs binnen dezelfde familie, niet één weg naar de top, of de bodem van de meetlat. Nu zou het nog interessant zijn om te weten welke omstandigheden zorgden voor deze verschillende strategieën. En het zou mooi zijn om dit voor andere diersoorten ook helemaal uit te zoeken.
Lees hier meer over het onderzoek: Big dino, little dino: how T. rex’s relatives changed their size.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
De gedachte is lang geweest, en die klopt in veel gevallen nog steeds, dat dieren met grote lichamen groter zijn dan verwante soorten met kleinere lichamen omdat ze in de periode waarin de meeste groei plaatsvindt harder zijn gegroeid. Dit is waar voor de meeste zoogdieren en vogels. Een olifant groeit sneller dan een chihuahua en een struisvogel sneller dan een spreeuw.
Toch zijn er ook uitzonderingen. Krokodillen bijvoorbeeld. Die groeien niet snel, maar omdat ze zo oud kunnen worden en lang doorgroeien, worden ze uiteindelijk toch groot.
Voor de T. rex en verwanten werd altijd aangenomen dat het om de groeispurt-versie ging. Dat is alleen niet wat een onderzoeker zag toen hij in de botten van 7 meter lang familielid van de T. rex zaagde dat 66 miljoen jaar geleden heeft geleefd op wat nu Madagaskar is.
Je kunt, net als bij bomen, aan groeiringen zien hoeveel het bot per jaar is gegroeid. En daarin was geen pubergroeispurt te bekennen. Het dier moet dus groot zijn geworden door lang door te groeien, net als een krokodil.
Ze onderzochten uiteindelijk de groeiringen in de botten van 42 soorten uit de familie en zagen dat 31 procent groter dan voorouders was geworden door een groeispurt en 28 procent door lang groeien. Er waren ook soorten juist kleiner geworden dan hun voorouders. 21 procent daarvan door een kortere groeispurt en 19 procent door het afremmen van groei.
Er is dus, zelfs binnen dezelfde familie, niet één weg naar de top, of de bodem van de meetlat. Nu zou het nog interessant zijn om te weten welke omstandigheden zorgden voor deze verschillende strategieën. En het zou mooi zijn om dit voor andere diersoorten ook helemaal uit te zoeken.
Lees hier meer over het onderzoek: Big dino, little dino: how T. rex’s relatives changed their size.
See omnystudio.com/listener for privacy information.